Με φέρνουν σε μια παράγκα που πάνω ψηλά γράφει τον αριθμό 3. Παράγκα 3, Κομπάουντ C αυτό θα ναι το σπίτι μου απ' εδώ κι εμπρός... Η παράγκα είναι από τσίγκο, σκοτεινή, κατασκότεινη λες και τα παραθυράκια που βρίσκονται στις δύο πλευρές να ντρέπονται να αφήσουν λίγο φως να δείξει το εσωτερικό της. Ένας στενός διάδρομος, που μόλις χωράει να περάσει άνθρωπος, σχηματίζεται από τα σιδερένια κρεβάτια που κολλάν το ένα πάνω στ' άλλο.

Πάνω από κάθε κρεβάτι, κρεμασμένη σε σπάγκους, βρίσκεται η περιουσία του κάθε κρατούμενου: τα μπογαλάκια του, η καλή φορεσιά που περιμένει τη μέρα της απόλυσης, λίγα σκόρδα, μερικά παξιμάδια. Στον τσίγκο, πίσω από το προσκέφαλο κάθε κρεβατιού έχει καρφωθεί μια κουβέρτα. Είναι για να κόβει κάπως το κρύο, μου εξήγησε ένας.

Collection


Γράφει ο Ρένος Λυσιώτης:
Στο βάθος του θαλάμου ήταν ο χώρος με τη σίκλα για τις ανάγκες των κρατουμένων. Αφαιρέσαμε τη σίκλα και εγκατεστησα εκεί ένα αυτοσχέδιο γραφείο, κυρίως για την αλληλογραφία μου με τον Διγενή. Στη φωτογραφία είμαι στο "γραφείο" μου, παρέα με τον Αντρέα Τενίζη και τον Νίκο Κόση

Collection