Η Λουκία Νικολαΐδου-Βασιλείου (1909 – 1994) ήταν η πρώτη Κύπρια η οποία σπούδασε Καλές Τέχνες. Η θητεία της στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού της επέτρεψε να έρθει σε επαφή με όλα τα σημαντικά καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής της και μεταλαμπάδευσε την εμπειρία της αυτή στην Κύπρο του Μεσοπολέμου. Οι Αγαθοί Καρποί της Γης μαρτυρούν τις επιρροές από τον Πωλ Γκογκέν, τόσο σε επίπεδο μορφοπλαστικού λεξιλογίου όσο και σε επίπεδο θεματικής και συμβολισμών. Η δόμηση του ζωγραφικού χώρου μέσω μεγάλων χρωματικών επιφανειών αντλεί ευθέως από τα διδάγματα του Γάλλου ζωγράφου, ενώ η εμφανής αγάπη στον τρόπο απόδοσης των γυναικείων φιγούρων παραπέμπει αλληγορικά στην αναζήτηση της Αθωότητας.

Ο Γεώργιος Πολυβίου Γεωργίου (1901 – 1972) αποτελεί μια ιδιάζουσα περίπτωση μέσα στη σύνολη διαδρομή της σύγχρονης κυπριακής τέχνης. Γόνος αστικής οικογένειας της Αμμοχώστου, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Κύπρου και του μεγαλύτερου λιμανιού, σπούδασε για βιοποριστικούς λόγους νομική· αφοσιώθηκε, όμως, στη ζωγραφική καταλείποντας ένα σώμα έργου που συναρπάζει για την τόλμη του ακόμη και σήμερα. Το έργο Διαφωνία στην Περιστερώνα απεικονίζει τις θεματολογίες που απασχόλησαν τον Γεωργίου: τους ανθρώπους της Κύπρου «τα μόνα αυθεντικά πλάσματα στο νησί» όπως έλεγε ο ίδιος και στοιχεία της βυζαντινής αρχιτεκτονικής (η εκκλησία του φόντου, στο χωριό Περιστερώνα, είναι μια από τις μόλις δυο εκκλησίες στο νησί με πέντε τρούλους).

Παρά τη σύντομη, χρονικά, παρουσία του στα εικαστικά δρώμενα της Κύπρου ο Χριστόφορος Σάββα (1924 – 1968) υπήρξε ο καταλύτης στη διαδικασία εισαγωγής και διάδοσης των κατακτήσεων της αφηρημένης τέχνης στην Κύπρο καθώς και του σταδιακού συγχρωτισμού της κυπριακής τέχνης με το παγκόσμιο εικαστικό γίγνεσθαι της εποχής του. Στο έργο Στυμφαλίδες Όρνιθες ο Σάββα εμπνέεται από τον ομώνυμο άθλο του Ηρακλή. Το εκφραστικό μέσο που επιστρατεύει, η “υφασματογραφία” όπως ονομάτισε τη μέθοδο αυτή ο ίδιος ο δημιουργός, εντάσσεται στην ευρύτερη παράδοση του κολάζ –όπως την κληροδότησαν οι κυβιστές– αναχωνεύοντας, όμως, δημιουργικά τα διδάγματα της λαϊκής τέχνης και ειδικότερα του απλικέ και των εργόχειρων χαλιών τοίχου («ταπισερί»).

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 2010 στο τεύχος 8 του τριμηνιαίoυ κοινωνικοπολιτικού περιοδικού «ΡΕΥΜΑ» . Ο συγγραφέας του άρθρου υπηρέτησε στο Εσπερινό Γυμνάσιο - Λύκειο Λευκωσίας ως απλός καθηγητής, αλλά και ως διευθυντής για 10 και πλέον χρόνια,. Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης αυτής υπηρεσίας του είχε την ευκαιρία να δει, να ζήσει, να μάθει και να πάθει πολλά. Μελέτησε, επίσης, κάθε γραπτό ντοκουμέντο που υπάρχει στο σχολείο αυτό, επίσημο ή μη, από το 1970, έτος ιδρύσεως του σχολείου, μέχρι και το 2010, έτος μετακίνησης του από το σχολείο.
Απόσταγμα όλης αυτής της συσσωρευμένης- και εν πολλοίς τραυματικής- εμπειρίας είναι το ακράδαντο συμπέρασμα ότι οι κατά καιρούς ιθύνοντες το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού ουδέποτε ασχολήθηκαν σοβαρά και συστηματικά με τον θεσμό των εσπερινών σχολείων. Αντίθετα, θεωρούσαν τα εσπερινά σχολεία σαν τις χωματερές της εκπαίδευσης όπου παραμέριζαν κάθε ενοχλητικό ή προβληματικό μαθητή και εκπαιδευτικό. Ουδέποτε, επίσης, κατανόησαν ή μελέτησαν σε βάθος την αξία και σημασία της διά βίου μάθησης όπως αυτή κατανοείται και εφαρμόζεται στην Ευρώπη.
Σκοπός του άρθρου αυτού, που δημοσιεύτηκε στα πλαίσια ειδικού αφιερώματος του προαναφερθέντος περιοδικού στα εσπερινά σχολεία, είναι να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα και να ευαισθητοποιήσει όσους πρέπει και όπως πρέπει για να εκσυγχρονιστεί από κάθε άποψη, επιτέλους και στην Κύπρο, ο θεσμός των εσπερινών σχολείων.
Πρέπει, τέλος, να υπογραμμιστεί ότι και στον χρόνο που δημοσιεύτηκε το άρθρο, αλλά και τώρα που γράφεται αυτό το σημείωμα, ο τρόπος λειτουργίας των εσπερινών σχολείων και τα αναλυτικά τους προγράμματα εξακολουθούν να παραμένουν σε απελπιστικά ακατάλληλη κατάσταση.

O Δήμος Λιβαδιών προέβη στην "ανανέωση" των πάρκων με πατώματα ασφαλείας και καινούργια παιχνιδια για τους μικρούς φίλους

Σε λίγο καιρό θα παραδοθεί και το Παραλιακό Πάρκο στην περιοχή Αρκολίβαδα, ένα έργο το οποίο στοίχισε 1 εκατομμύριο ευρώ και το οποίο εξασφάλισε δωρεάν ο Δήμος μας από το Υπουργείο Εσωτερικών.

Οι κτιριακές εγκαταστάσεις του Μουσείου Μνήμης Καλαμουργικής στα Λειβάδια.
Το κτήριο όπου στεγάζεται το Μουσείο, γειτνιάζει με την εκκλησία Αγίας Παρασκευής. Σε παλαιότερα χρόνια στο χώρο στεγαζόταν το Δημοτικό Σχολείο του χωριού, ενώ στη συνέχεια και μέχρι πρόσφατα, στον ίδιο χώρο στεγαζόταν το Δημόσιο Νηπιαγωγείο Λειβαδιών.

Δημοτική Βιβλιοθήκη Λιβαδιών

Αγιος Ιούδας Λιβάδια

Εκκλησία Αγίας Παρασκευής Λιβαδια